ငါမသိဘဲ စားခဲ့မိတဲ့ အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်
ငရဲကြီးရှစ်ထပ်မှာ နာကျင်မှုဝေဒနာငရဲဘုံဆိုတာရှိပါတယ်။ သူတို့ ခံစားနေရတဲ့ ဝဋ်ဒုက္ခတွေဟာ လက်ရှိလူတွေ စားနေတဲ့ ပရစ်တွေရဲ့ ဘဝနဲ့ ဆင်တူပါတယ်။
ပရစ်ကြော်ကို ကျွန်တော်လဲ အရင်ကအရမ်းကြိုက်ခဲ့ပါတယ်။ နယ်ပြန်တော့ ကြော်ပုံကြော်နည်းအဆင့်ဆင့်တွေကို သိလိုက်ရပြီးနောက်ပိုင်း လုံးဝမစားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့တယ်။
အရမ်းစားကောင်းတယ်၊ အရမ်းလတ်ဆက်တယ်ဆိုတာ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ပြီးမှ သေရတာဖြစ်လို့ ပိုပြီး လက်ဆက် ပိုစားကောင်း ခံတွင်းမြိန်စေတာပါ။
ပရစ်ကို အရင်ဆုံး ရေသန့်ဗူးထဲ ကောက်ကောက်ထည့်ပါတယ်။ရေသန့်ဗူးထဲမှာ ရေအနည်းငယ်ထည့်ထားပါတယ်။ အဲတော့ သူတို့တွေဟာ မသေသေးပါဘူး။ ဗူးထဲမှာဖြစ်တဲ့အတွက် လေကောင်းကောင်းမရတဲ့အတွက် မျော့မျော့လေးသာ ရှိနေပါတယ်။
အဲဒီမျော့မျော့ လေးရှိနေပေမယ့် နာကျင်မှု အသိစိတ်တော့ ကောင်းကောင်းသိနေရပါသေးတယ်။ အဲလို အသက်ရှုကြပ်ပြီး မျော့နေတဲ့အတွက် ဗူးထဲကနေ အပြင်ကို သူတို့ကို ထုတ်တဲ့အခါ သူတို့ဟာ မပြန်နိုင် မလှုပ်ရှားနိုင်တော့ပါဘူး။အောက်စီဂျင်အရမ်းနည်းတဲ့ ဗူးအတွင်းမှာ အချိန်ကြာကြာနေရလို့ပါပဲ။
အပြင်ရောက်တာနဲ့ မျော့မျော့လေးပဲရှိနေသေးတဲ့ တစ်ကောင်းချင်းစီတိုင်းရဲ့ အစာအိမ်တွေကို ကြက်သွန်းဖြူတွေသွပ်နေတဲ့အထိ သူတို့တွေဟာ ဝေဒနာကို ပူထူးနေအောင် ခံစားသိရှိနေရတုံးပါပဲ။
အရှင်လတ်လတ် ခြေထောက်တွေဖြတ် လက်တွေဖြတ်လဲ ခံရပါတယ်။ အဲလိုဖြတ်ခံထားရတဲ့အထိ နာကျင်မှုတွေ ကို သိနေရဆဲပါ။
နောက်ဆုံးဆီပွက်ပွက်ဆူးနေတဲ့ အိုးထဲ တစ်ကောင်ပေါ်တစ်ကောင်ဆင့်နေတဲ့အထိ အသိစိတ်မှာ နာကျင်မှု တွေ ပူလောင်မှုတွေ ကြောက်ရွံနေမှုတွေ ဖြစ်လို့နေပါတယ်။အကူညီမဲ့စွာနဲ့ ကြောက်စိတ်တွေနဲ့ ဘယ်လိုမှမလွတ်မြောက်နိုင်တော့ဘူး သေပွဲဝင်ရတော့မယ်ဆိုတာလဲ သိပြီး ထိန့်လန့်နေပုံပါပဲ။
အပေါ်အောက် လှမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ သူတို့ရဲ့နာကျင်မှုတွေဟာ အပြီးတိုင်း ရပ်တန့်လို့ သွားခဲ့ပါပြီ။
ကြက်တို့ ငှက်တို့ ငါးတို့ တို့ဆိုရင် တစ်ခါ ကိုင်ရိုက်လိုက်တာနဲ့ ဝေဒနာခဏတာခံစားရတဲ့ သေဆုံးမှုမျိုးပါ။
ပရစ်တွေရဲ့ဘဝမှာတော့ ဝေဒနာတွေကို အဆင့်ဆင့် မရှုနိုင်မကယ်နိုင်လောက်အောင် ခံစားပြီးမှ သေဆုံးမှုမျိုးဖြစ်တဲ့အတွက် ကျွန်တော် အရမ်းကြိုက်နေရင်တောင် ဘယ်လိုမှ မြိုမကျနိုင်တော့ပါဘူး
တစ်ကောင်းချင်းစီရဲ့ နာကျင်မှုဝေဒနာတွေ အကောင်မြောက်များစွာရဲ့ နာကျင်မှု ဒုက္ခတွေကတော့ အရမ်းဝဋ်ကြီးလွန်းလှပါတယ်။
လူတွေရဲ့ အာဟာရကြောင့် တိရစ္ဆာန်တွေကို စားသုံးပေးရတယ်ဆိုပေမယ့်လဲ ညှင်းပန်းနှိပ်စက် ခံစားစေပြီးမှ စားရမယ့် အစာမျိုးဆိုရင်တော့ မစားရလဲ ပြဿမရှိပါဘူး။
လူပဲဖြစ်ဖြစ် တိရစ္ဆာန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အသိဥာဏ်ရှိရှိ အသိဉာဏ်မရှိရှိ နာကျင်မှုဝေဒနာကိုတော့ သတ္တဝါတိုင်း ကောင်းကောင်းခံစားနားလည်သိရှိနိုင်ပါတယ်။
တစ်ချို့လူတွေကြပြန်တော့လဲ နာကျင်ခံစားရတယ်ဆိုတာ သိသိကြီးနဲ့ကို အရသာခံပြီး မြိန်ရည်လျှက်ရည်ကိုစားသုံးကြပါတယ်။စားရလေ ပိုငတ်လေ၊ ရလာလေလေ ပိုလိုချင်လေလေပါပဲ ၊ ဒါကလဲ သူတို့ အရင်ဘဝက
မကောင်းတဲ့ အကုသိုလ်ကံတွေ များခဲ့တဲ့အတွက်ကြောင့်ပါပဲ။
သတ္တဝါများအားလုံး အသက်ဘေးမှ လွတ်မြောက်ကြပါစေ ဆန္ဒပြုရင်း . . .
(သားသတ်လွတ်စားဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရင်း)
AKM
အညတရ အရှင်သောပါကမြိုင်
ကော်ပီကူးယူဖော်ပြပါသည်
မူရင်းပိုင်ရှင်ကို
လေးစားစွာကျေးဇူးတင်ပါတယ်